«فاطمه» را «فاطمه» گفته‌اند
💠 «فاطمه» را «فاطمه» گفته‌اند و این تسمیه اسراری دارد و همه‌ی آن اسرار از روایات بهره‌مند است:
1️⃣ «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ مِنَ الشّرِ»
فاطمه، فاطمه نامیده شده است؛ چرا كه از شر بریده و جدا است. این جمله اشاره به «عصمت» حضرت زهراء (س) است؛ زیرا مسلماً معصومه است، و آیه «إنَّمَا یریدُ اللهُ لِیذْهِبَ عَنَكُمُ الرِّجسَ أهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِرَّكُمْ تَطْهِیراً»، درباره ایشان است.
2️⃣ «سمِیتْ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ عَنِ الطّمْثِ»
فاطمه را فاطمه گفتند؛ زیرا بریده است از خونی كه زن‌ها می‌بینند. این تفسیر اشاره به «طهارت ظاهری» حضرت زهراء (س) است؛ زیرا از نظر روایات، چنانچه زهرا مطهره بود، از نظر معنی، طاهره از خون حیض، نفاس و استحاضه بود.
3️⃣ «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ عَنِ الْخَلْقِ»
فاطمه را فاطمه گفتند، برای اینكه بریده شده از خلق بود. این تفسیر اشاره به «مقام فنا و لقا»ی حضرت زهراء (س) است. كسی كه در دل او هیچ‌‌كس جز خدا نبود، دل او فقط مشغول به خدا است.
4️⃣ «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّ الْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ كُنهِ مَعْرفَتِهَا»
فاطمه، فاطمه نام گرفت؛ زیرا مردم از معرفت ایشان بریده شده‌اند و قدرت بر شناخت حقیقت ایشان ندارند، و این تفسیر اشاره به همان مقامی دارد كه به واسطه آن مقام «اُم‌ّ أبیها» نامیده شده است.
5️⃣ «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ هِی وَ شِیعَتُها عَنِ النّارِ»
فاطمه را فاطمه گفتند؛ چون شیعیان خود را از آتش می‌رهاند و نجات می‌دهد. این تفسیر اشاره به «شفاعت» است.
