تلخ و شیرین انتخابات
تلخ و شیرین انتخابات
ایران عزیز در یازدهم اسفند به برکت مردم‌انقلابی‌اش، یکی از عجیب‌ترین انتخابات‌های خود را تجربه کرد که از زوایای متعدد قابل نقد و نظر و عبرت است؛ اما یکی از مهم‌ترین آنها «خودمردم» هستند:
۱) خدایا! ممنونیم بابت این مردم؛
چاه‌ویل‌های فراوان دولت غربگرا در کنار جنگ جهانی رسانه‌ای استکبار علیه ملت، کارشناسان الکلی غرب را به این باور رسانده بود که مشارکت حوالی ۲۰ درصد باشد! باوری که البته بیراه هم نبود. اما همان دستی که امام راحل به امام حاضر فرمود «از اول انقلاب ما را هدایت کرده»، دوباره از آستین «مردم‌نازنین» بیرون آمد و دو سال برای ترمیم نظام فرصت ایجاد نمود؛ هرچند نصاب آراء با آنچه باید باشد، فاصله‌ی قابل‌توجهی دارد اما یقیناً دشمن کینه‌توز، شاد نگشت!
۲) مردم، همه‌کاره‌اند؛
مردم آنان را که در خبرگان و مجلس، اهل‌خدمت و محبت و صحبت دیدند، بالا کشیدند و هرکه را که می‌خواست اهل ریاست و حدّت و عزلت بماند، پایین کشیدند.
۳) مردم رشیدند؛
مردم، پدرخوانده‌های‌پرتبختری که مقداری از رسوبات ارباب‌رعیتیِ‌مهوِّع پهلوی‌ها را با زرورق‌های خوش‌رنگ و لعاب انقلابی‌گری پوشانده‌بودند، با همان شیوه‌ای که امام و آقا یادشان داده‌بودند، ادب کردند؛ فاعتبروا یا اولی‌الابصار.
۴) حافظه‌ی تاریخی مردم ضعیف نیست؛
بسیاری از اهالی اصلاحات که با بهانه‌های متعدد وارد گود انتخابات نشدند، یقیناً با دیدن آراء تاسف‌بار دوستان، در ظاهر شادمان شدند که نیامدند و در باطن بسیار اندوهناک که چرا مردم این‌گونه بانیان وضع موجود را فراموش نکرده‌اند و نقره‌داغ‌‌شان کردند؟!
۵) مردم عدالت‌‌خواهند؛
بخش مهمی از منتخبان‌ملت، کسانی هستند که در چندسال اخیر «با هر نیتی» در فضای حقیقی و مجازی به دنبال مبارزه با فساد و تبانی و باندبازی بوده‌اند؛ گویا مردم بیش از آنکه به آنان «بله» بگویند، به آن دیگران «نه» گفتند.
۶) مردم تغییر را از دل صندوق بیرون می‌کشند؛
چه آنانی که با همه‌ی گلایه‌ها آمدند و رأی دادند و چه آنانی که بعضاً به اعتراض نیامدند و رأی ندادند، نیک می‌دانستند که «این نظام» امانت‌دار صادقی است برای آراء داده‌شده و حتی داده‌نشده! بارها تجربه کرده‌اند که تغییر با قلم‌های پرقدرت انتخابات رقم می‌خورد نه با قدم‌های پرسروصدای اغتشاشات!
۷) مردم خوب تأدیب می‌کنند؛
سیاست‌مداران و سیاست‌بازان مستکبری که برای تأدیب نظام و مستضعفان طرفدارش، با انتخابات قهرکردند و طرفداران را از حضور در آن منع نمودند، تصورشان آن بود که با نبودشان مشارکت به‌شدت ریزش کند و آن‌گاه نظام با سرافکندگی دست‌نیاز به‌سویشان دراز کند؛ اما گمان نمی‌کردند که مردم با آمدن‌شان و رأی‌های دقیق‌شان طومارشان را شاید برای همیشه بپیچند!
۸) مردم، «آقا» را باوردارند؛
بخش قابل‌توجهی از «مردم» نه به طمع حل مشکلات معیشتی آمدند و نه از ترس ایجاد تحریم‌های جدید اقتصادی؛ فقط به‌خاطر «آقا» آمدند؛ «آقا»یی که مردم با تمام وجود دیدند، چگونه همانند بسیاری از بزنگاه‌های تاریخ زعامت‌شان، یک‌تنه بار سنگین «پدری و هدایت‌گری» امت را خالصانه و خاضعانه به‌دوش کشیدند تا یک قدم بیشتر به قله نزدیک شویم.
«امام و امّت‌امام»! سایه‌تان مستدام!
✍عباس بابائی
