یاس کبود

تربتت خاکستر بی مایه را زر می کند

سنگ اسود را مثال در و گوهر می کند

حال ما خوب است، اما پنج وعده در صلاه

حال ما را سجده بر خاک تو بهتر می کند

ای بنازم تربتت را، که فقط یک دانه اش

کل جامهری مسجد را معطر می کند

ذره ای تربت به کام طفل، آغاز حیات

روزی اش را تا دم مرگش مقرر می کند

اندکی از آن به کام یک مریض رو به موت

بهتر از کل اطبا، کار محشر می کند

در میان قبر یک مقدار خاک مدفنت

چهره ی خاموش میّت را منور می کند

مستی از پابوس برمی گردد و بعد از سفر

تربتت را هدیه بر یک مست دیگر می کند

مست آن خاک جنون خیزم که در روز دهم

یک غلام روسیه را شمس انور می کند

خاک پای تو کجا، عاشق خودش را از ادب

خاک پای شوذب و نعمان و جعفر می کند

خاک صحنت دست هرکس میرسد بی اختیار

رو به قبله با سلامی دیده را تر می کند

با نظر بر تربت اعلای مال کـربلا

بی هوا عاشق هوای شاه بی سر می کند

یادش مرا دومرتبه بیتاب میکند

دارد غمش وجود مرا آب میکند

جانم فدای شاعر خوش مسلکی که گفت

نوکر همیشه تکیه به ارباب میکند

#صلی_الله_علیک_ياسيدناالمظلوم_يااباعبدالله_الحسين

سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام #ارباب_بی_کفن

#به_یاد_شهدا

#اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد_و_عجل_فرجهم