یاس کبود

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

#سیاستهای_همسرداری 

👈🏻 گله ها و ناراحتيهاي خود را با متانت و نرمی با شوهر در ميان بگذاريد:

❌ در موقع ناراحتي گله خود را اظهار نكنيد.تحمل كنيد تا وقتي شما و شوهرتان در آرامش روحي وخيال هستيد آن وقت شكايت خودتونو بگوييد و

_ اينكه تنها باشيد فقط شما و شوهرتان

_ اينكه لحن حرف زدن شما تند نباشد و بوي تحكم وبرتري جويي ندهد

❌ اينكه طريقه گفتن شما طوري باشد كه واقعايكراست برويد سر اصل مطلب .و ساعتها مقدمه چيني نكنيد و رنجش خود را به شوهرتان بفهمانيد.مثلا بگوييد:"من از اين كه تو فلان حرف رو پيش خانوادت به من زدي رنجيده خاطر شدم.” و در ادامه بگوييد” چه خوب بود كه اگر هم حرفي داري وقتي تنها هستيم به خودم بگويي” وامثال اينها .

➖ اينكه عاقل و متين و منطقی باشيد.

‌‌‌ ‌ ┈┈•°.⤳❁ ♥️ ❁⬿.°•┈┈

راه کارهای تأمین آرامش در سیره ی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)|قسمت چهارم

◾️حفظ احترام همسر و توجه به او

▪️علی (ع) و فاطمه (س) به پیروی از رسول خدا (ص) همواره در گفتار و کردار با احترام و تکریم خاصی با یکدیگر مواجه می شدند.
▪️علی (ع) پس از مراسم ازدواج، در حضور پیامبر (ص)، فاطمه (س) را «بهترین یاور در اطاعت خدا» و او نیز شوهرش را «بهترین همسر» معرفی کرد.
▪️علی (ع) هنگام خطاب فاطمه (س)، اوصاف و القاب یا کنیه او را نظیر «یا سیدتی، ایتها الحره، یا سیده نساء العالمین، یا بنت الصفوه و بقیه النبوه» به کار می برد (1403: ج43، صص117، 198 و 218 و ج28: ص303؛ طوسی، 1388: 527؛ ابن شهرآشوب، 1430: ج2، ص51 و ج3، ص131). گفتن «فاطمه» یا «زهرا» معمولاً هنگام خطاب مستقیم به حضرت نبوده، بلکه در توصیف وضع حضرت (س) برای دیگران و نیز پس از شهادت فاطمه (س) بوده است (صدوق، [بی تا]: ج1، ص320؛ طبری، 1356: 50؛ متقی هندی: ج15، ص508؛ کلینی، 1388: ج1، ص459؛ مفید، 1364: 282؛ طبری امامی، 1408: 138؛ غروی نائینی، 1393: ج2، ص374).
▪️ در حدیث سویدبن غفله آمده است که چون علی (ع) چشمش به فاطمه (س) افتاد، گفت: «بابی انت و امی»؛ «پدر و مادرم به فدای تو باد» (مجلسی، 1403: ج43، ص153 به نقل از دعوات راوندی).
▪️فاطمه (س) نیز در خانه، علی (ع) را بیشتر با کلماتی مانند «پسر عمو و علی» و در میان مردم او را با کنیه «ابوالحسن و مؤمن» خطاب می کرد و هنگامی که با پدرش سخن می گفت از شوهرش با نام او یاد می کرد.
▪️برشمردن ویژگی های منحصر به فرد حضرت علی (ع) نظیر دوست و برادر و وصی رسول خدا (ص) از احترام فوق العاده ی حضرت فاطمه (س) به همسرش حکایت دارد. فاطمه (س) فرزندانش را نیز با الفاظ و عبارات خاصی که نشان دهنده ی اوج محبت و احترام نسبت به آنها بود، صدا می زد. فاطمه (س) فرزندانش را با عبارات «قره عینی و ثمره فوادی» صدا می زد.
▪️فرزندان نیز به پیروی از سبک خانوادگی خود، پدرشان را به احترام صدا می زدند. علی (ع) در این باره می گوید: «تا رسول خدا (ص) زنده بود، حسن مرا ابوالحسین صدا می زد و حسین نیز ابوالحسن می خواند و هر دو جدشان را پدر صدا می زدند و پس از رحلت آن بزرگوار مرا پدر خواندند» (خوارزمی، 1375: 160؛ صبوری، 1392: 241).

▪️احترام بین زن و شوهر باید متقابل باشد و به کار بردن نام ها و لقب های نیکو باعث افزایش اعتماد به نفس، آرامش خاطر و محبت بین آنها به ویژه فرزندان می شود. برخی از اختلافات خانوادگی ناشی از تحقیر و توهین یکدیگر با استفاده از اسامی زشت، نسبت های ناروا و یا تمسخر نام و شغل و فامیل همدیگر است.

با تنبیه، بدرفتاری کودک تنها از دید تنبیه‌کننده مخفی می‌شود ولی در مجموعه رفتاری کودک باقی مانده و خاموش نمی‌شود. در تنبیه به کودک می‌گوییم چکار نکند در حالی که باید به او آموزش دهیم چکار کند.

والدین مجبور می‌شوند شدت تنبیه را به مرور افزایش دهند که به تدریج منجر به انزجار کودک از والدش می‌شود. با تنبیه، والدین نیز تنبیه خواهند شد چرا که خشم کودک برانگیخته می‌شود.

تنبیه آموزش پرخاشگری به کودک است. تنبیه به خصوص تنبیه‌های جسمی هیچ‌وقت فراموش نمی‌شوند.

راننده ای که با نرده های کنار جاده تصادف می کند،از اینکه خساراتی به ماشین او وارد شده است،به شدت ناراحت می شود و نرده ها را عامل این خسارت می داند؛ ولی وقتی پایین می آید و آن طرف نرده ها را که دره ای وحشتناک است می بیند،بسیار خوشحال می شود و نرده ها را وسیلهٔ نجات خود می داند.

مصیبت ها همان نرده های کنار جاده اند که در ظاهر خساراتی وارد می کنند ولی مانع پرت شدن به دره می شوند.